سیدمصطفی میرسلیم
آنچه در فاجعه هفتم تیر نباید از یاد برود، موضوع نفوذ است. این که ما فکر کنیم آرمان‌های بلندی داریم و می توانیم بسادگی آن آرمان‌ها را در جامعه خود محقق کنیم و هیچ مقاومتی یا مخالفتی یا مزاحمتی در مقابل آن رخ نمی نماید، نشان‌دهنده کمال سادگی است.
هم استقلال و هم آزادی ما منافع دشمنان ما را تهدید کرد و می‌کند و برای خاموش کردن مشعل استقلال و آزادی در دوران مبارزات انقلابی صدمات فراوان به ما زدند و ما شهدای بزرگواری تقدیم ساحت انقلاب کردیم که روحشان شاد باد؛ اما پس از پیروزی انقلاب و برای تضعیف و سپس انحراف از مسیر انقلاب، طرحهای متعددی ریختند و از این که اراده ما را بشکنند مایوس نشدند، چه برای کوتاه مدت و چه میان مدت و حتی بلندمدت. اما در کوتاه‌مدت طرح نفوذ را اجراکردند و افرادی را با ظاهر انقلابی در تشکیلات نوپای پس از انقلاب وارد کردند و با شگردهای مختلف به جلب اعتماد انقلابیون و مسئولان پرداختند تا بتوانند براحتی ضربه خود را بر پیکر نظام جمهوری اسلامی بزنند: از یک سو عناصر فهیم و فداکار و خدوم را شهید کنند و از دیگر سو موجب اخلال و کندی در پیشرفت امور شوند. این طرح نفوذ را منافقان در هفتم تیر و ششم شهریور ۱۳۶۰ به اجرا گذاردند و به دنبال آن مرتکب خباثتهای متعدد دیگری با پشتیبانی دشمنان ما و آنهایی که پیروزی ما را علیه منافع خود می دیدند، شدند. عبرت بزرگ حاصل از آن فجایع این است که از مکر و خدعه دشمن نباید غافل شد و بدون شناخت عمیق، فریب ظاهر افراد را نبایدخورد. همه جاسوسان و رخنه‌گران با چنین شگردهایی مبادرت به نفوذ در میان صفوف ما می کنند تا بموقع مبادرت به قتل عناصر کلیدی و موثر یا آبروریزی از نظام ما بنمایند یا در صحنه جهانی برایمان مشکلات بیافرینند.
امروز بیش از هر موقع باید مراقب عناصر نفوذی و شگردهای مرموز آنها باشیم و بویژه توجه داشته باشیم که دشمن از یک مصیبت یا مشکل اجتماعی که به ما روی می‌آورد در لایه‌های بعدی طراحی خود ، برای براندازی و اغتشاش یا ممانعت از اصلاحات، یا القای یاس و سست کردن عزم راسخ ما، نشانه‌گیری می‌کند.
