سیدمصطفی میرسلیم – 10ضمن تبریک به منتخبان محترم مردم شریف تهران در شورای اسلامی شهر و با توجه به این که کلانشهر تهران برای بسیاری از مراکز استان و شهرهای بزرگ و کوچک الگو به حساب می آمده و می آید و در نتیجه اصلاح وضع تهران می تواند امید اصلاح وضع مدیریت شهری را در کل کشور رقم بزند، نکاتی که برگرفته از عملکرد پنج دوره گذشته است تقدیم اعضای منتخب جدید می کنم و امیدوارم آنها با عبرت گرفتن از ٢٢ سال گذشته به‌ویژه در برحذر ماندن از روشهای نامناسب مدیریت شهری کوشش کنند و راه را برای جبران برخی اشتباه‌ها و کاستی‌ها و ان‌شاءالله بهبود خدمات در آینده باز کنند:
١- راهبرد مدیریت کلانشهر تهران؛
ظرفیت زیستی و قابلیت پذیرش جمعیت در تهران در این راهبرد باید مورد توجه قرار گیرد و الا یا به محیط زیست خسارت عمده وارد می آید و یا کیفیت زندگی مردم تنزل پیدا می کند. بسیاری از مسائل شهری که امروز با آن مواجهیم ، و در بندهای بعدی بدان اشاره خواهم کرد ، به همین بی توجهی راهبردی برمی گردد. بروز و ظهور بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی ناشی از ازدحام ها و مزاحمتها و راهبندانهایی است که برخاسته از بی توجهی به ظرفیت زیستی دشت تهران در کوهپایه جنوبی البرز است. اگر این دشت به طور عادی می تواند پذیرای چهار میلیون نفر باشد گسترش دادن این جمعیت به ده میلیون نفر قهراً عواقب ناخوشایندی را به دنبال خواهد داشت که به رنج ساکنان و رنجوری مراجعان می انجامد.
٢- پیشنهاد اصلاح قانون شهرداریها؛
اصل این قانون متعلق به ٦٥ سال پیش است و با این که اصلاحاتی بعد از انقلاب برای آن تصویب شده است، جوابگوی نیازهای مدیریتی کلانشهر کنونی نیست ؛ مدیران شهری عملاً از اختیاراتی برخوردارند که استفاده از آنها حقوق فردی و اجتماعی ساکنان این شهر را به مخاطره می اندازد بدون آن که بتوانند به شیوه ای مقبول و در مدت زمانی متعارف نسبت به تخلفها اعتراض و از حق خود دفاع کنند و در مجموع در اغلب اوقات متخلف و مجرم پیروز می شود و حقوق مردم زیر پای متخلفان له می گردد.
٣- رسیدگی به مشکل ترابری در تهران و حومه؛
با این که سالهاست سیاست کلی “اولویت ترابری عمومی به‌ویژه راه آهنی” تصویب و ابلاغ شده است، هنوز در عمل ، وسائل شخصی ٧٠درصد ترابری را به خود اختصاص می دهند و شهرداری ناچار است منفعلانه مبالغ معتنابهی را صرف ساخت بزرگراه و مسیرهای زیرزمینی و پلهای متعدد هوایی کند که ریخت شهر را متناسب با ترابری غیر عمومی کرده است و در این میان چیزی که فدا شده جایگاه انسانها است و به نظر می رسد شهر ما بیشتر برای تسهیل عبور و مرور خودروهای شخصی طراحی و تنظیم شده است تا زندگی توأم با کرامت انسانها؛ آری ساکنان تهران ناچار بیشترین آسیب را از این بی توجهی به سیاستهای کلی متحمل می شوند با تمام هزینه هایی که در مقیاس اقتصاد ملی دربردارد.
٤- مشکل آلودگی هوا؛
رسیدگی به مشکل آلودگی هوا جزو وظائف تصریح شده در قانون شهرداری است ولی شهرداران، اغلب مانند مدیران عاجز، با این مشکل مواجه شده اند و با تقلیدهای نامناسب از روشهایی که برای تهران ، با توجه به اختلاف ارتفاعی که بین جنوب و شمال دارد ، جوابگو نیست فقط هزینه بر بودجه شهرداری تحمیل شده است و فراموش می شود که جوّ تهران جز در یازده روز از سال از وزش باد محروم است و نمی تواند آلودگیهای ناشی از احتراق سوختهای توزیع شده را دفع کند بنابراین و با توجه به تنها راه تنفس که نسیم مختصر غرب به شرق است و نسیم رفت و برگشتی کوهپایه به دشت، بر اثر ساخت و سازهای غیر راهبردی بویژه در منطقه ٢٢ در غرب تهران و بلند مرتبه سازیهای کوهپایه جنوبی البرز ، مسدود می شود و در توزیع کلان سوخت خودروها ظرفیت زیستی کاسه تهران منظور نمی شود و بر منابع تولید آلاینده‌ها نیز نظارتی درخور شرائط بحرانی تهران اعمال نمی شود با معضل آلودگی روبرو می شویم ؛ این معضل تلفات سالیانه چندین هزار نفری را بر اثر سکته‌های قلبی و مغزی در بردارد به غیر از حساسیت‌های متعدد بیماری‌زای دیگر. پس در مورد آلودگی ساخت وسازهای بدون راهبرد و شیوه ترابری و کمیت و کیفیت سوخت توزیع شده و سازو کارهای مریض گونه نظارتی اثرگذارند و شورای شهر نمی تواند بیش از این ٢٢ سال منفعلانه بدان بنگرد.
٥- تفکیک و تبدیل زباله و نخاله؛
مدیریت پسماند اگر به صورت علمی و داهیانه اعمال شود و راههای انحرافی و غیر علمی موجود بسته شود ، نه تنها موجب تمیزی شهر و نجات یافتن از تکثیر ده ها میلیون موش بومی و موشها و سوسکهای وارداتی ، و نیز کاهش عفونت هوا و تبدیل شدن جویهای شهری به نهرهای فاضلاب روباز می شود ، ثروتی را نیز برای شهرداری تهران با تبدیل زباله به برق و کود ایجاد می کند. ادامه روش کنونی دفن زباله و تل انبار کردن نخاله به فاجعه هایی می انجامد که شورای شهر باید مسئولیت چاره جویی علمی آن را بپذیرد. البته سرنوشت فاضلاب نیز فاجعه دیگری است که به دلیل مسئولیت قانونی وزارت نیرو باید جداگانه بدان پرداخت لاکن شورای شهر نباید به این بهانه از کنار آن عبور کند.
٦- امور فرهنگی و اجتماعی؛
ظاهر فریبای برخی محلات تهران نباید اعضای شورای شهر را از آنچه در زیر پوسته ظاهری شهر می گذرد ، غافل کند . اعتیاد و ناهنجاریهای اجتماعی ، کیان فرهنگی شهر را به مخاطره انداخته است که بر سلامت خانواده ها و نسل جوان اثر مهلک می گذارد و نیازمند تدبیر اجرائی ویژه است.
٧- برنامه و بودجه؛
متأسفانه درآمدهای شهر تهران از پایداری لازم برخوردار نیست و بخش معتنابهی از آن درآمد به فروش تراکم و دریافت جرائم ناشی از تخلفات بر می گردد. در آمد شهر باید ناشی از خدمات باشد و عوارض وابسته بدان و نه فروختن و حراج کردن ظرفیت زیستی شهر این شورا باید ، با تجربه ای که از دوره های قبل وجود دارد، تجدید نظر جدی نسبت به منابع درآمدی شهرداری داشته باشد و از شیوه‌هایی که به‌نوعی خلق پول است و موجبات مفاسد عدیده و دستگیری برخی از معاونان سابق و محکومیت آنها و تشکیل پرونده برای دیگران شده است، پرهیز کند و بعلاوه درباره صرفه جویی هزینه ها به راه کار های واقع‌بینانه برسد. تا کی می توان بر قابلیتهای محدود زمینی و فضائی شهر چوب حراج زد و آیندگان را گرفتار عواقب ناشایست آن نمود؟ آیا فریادرسی از این شورا بر می خیزد؟
٨- حقوق عمومی و همسایگی؛
آنچه در جمهوری اسلامی به فراموشی سپرده شده یا تحت شعاع امور دیگر قرارگرفته است موضوع بسیار مهم حقوق عمومی است که شعبه ای از آن همان حقوق همسایگی است. شورای شهر از طرف مردم انتخاب می شود تا از حقوق آنها دفاع کند این حق مردم است که در محیطی زندگی کنند که حیثیت و شرف انسانی آنها محترم شمرده شود و کرامتشان در حد شعار باقی نماند؛ سازوکارهایی که امروزه بر رفتارهای اداری در شهر حاکم است به گونه ای است که راه را برای تجاوز و تعدی و تخلف باز می گذارد بسیاری از درگیریهایی که بین مردم رخ می دهد ناشی از بی توجهی شهرداریها به ابعاد عمومی حقوق آنهاست نامناسب بودن خدمات شهری و بی توجهی به امکاناتی که در قواعد شهرسازی باید مراعات شود ولی عملا فراموش شده یا نادیده گرفته شده است، حقوق شهروندان پیاده در مقابل شهروندان سواره ضایع می شود، به حقوق معلولان اعتناء نمی شود مگر به صورت ناقص یا نامناسب یا از سر رفع تکلیف؛ کیفیت توزیع مواد غذایی و بهداشتی حسرت برانگیز است و در حق مردم به سادگی اجحاف می شود؛ به حقوق همسایگی عنایت نمی شود و در صدور پروانه‌ها آنچه مورد نظر قرار نمی گیرد حقوق همسایگی است و معمولاً قدیمی ترها مظلوم واقع می شوند بدون آن که از حق خود مطلع باشند ، و به جای آن شهرداری با هدف کسب درآمد، از حقوق مالکانه افراد صاحب کار، پشتیبانی می‌کند و همسایه‌ها را به هیچ می انگارند. اموری نظیر منظر و مرءآ و حق برخورداری از نور خورشید و جریان هوا… تشریفات تلقی می شود.
٩- نظارت بر اجرا؛
کار اصلی شورا به غیر از تصویب طرحها و برنامه و بودجه شهری ، نظارت بر نحوه اجرا است و این امر موقعی می تواند درست انجام گیرد که اعضای شورا منافع مشترک با شهرداران و عوامل اجرایی پیدا نکنند؛ چه بسیار اعضایی که در سابق با زد وبند امکاناتی را به نام خود یا برای خود و نزدیکان خود فراهم کرده‌اند و از قبل عضویت در شورا به مال و منال میلیاردی رسیده اند و مفاسد متعددی را باعث شده اند و متأسفانه در مواردی منجر به دستگیری و محکومیت اعضای شورا و مسئولان شهرداری شده است. هیچ جریان منفعت نباید بین اعضای شورا و شهرداریها برقرار شود و اگر عضوی گرفتار تعارض منافع شد ، خود شورا باید قبل از دستگاه قضائی با او برخورد کند. پرونده های تخلف در این زمینه متعدد است ، آن قدر که به اطاله می کشد و بعضاً مشمول مرور زمان می شود و در هر حال نتیجه این ضعف در نظارت ، آبروریزی از شورا است.
١٠- تعیین شهردار؛
در انتخاب شهردار آخرین ملاکی است که باید مورد توجه قرار گیرد شهرت سیاسی است؛ شهردار تهران باید از لیاقت کافی و دانش متناسب با مدیریت شهری برخوردار باشد و کارآیی خود را در این زمینه با کارنامه واقعی و سابقه خدمتی شفاف خود ، از جمله در شرائط بحرانی یا شبه بحرانی به اثبات رسانده باشد و الا او خود شخصا در مهلکه فساد می افتد یا در اثر بی کفایتی او، معاونان و مدیرانش به منجلاب تباهی آلوده می شوند؛ خویشاوندی و دوستی و همکاری گروهی نباید بر این معیارها سایه افکند.
نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی
