سید مصطفی میرسلیم– وجه مشترك تمام شهداى مؤتلفه اسلامى قبل و بعد از پيروزى انقلاب، در صداقت آنها است:
آنچه مى گفتند منطبق بود بر مطلبى كه در نفس خود بدان قائل بودند و اين ويژگى را به كمال رسانده بودند با پرهيز از كلامى كه ظاهرش درست است اما مفهومش خلاف واقع را مى رساند. سراغ نداريم كه به قول خود وفا نكرده و يا بر خلاف وعده اى كه داده اند رفتار نموده باشند.
نيت آنها پاك بود و هيچ انگيزه اى غير خدا نداشتند: براى مدح و ذمّ ديگران اقدام نمى كردند و اين ويژگى را با پايمردى و اخلاص در آن، به دست آورده بودند. ظاهرشان دلالت بر باطنشان مى كرد، البته هر آنچه در باطن داشتند ظاهر نمى كردند تا رازها فاش نشود.
آنها به صدق در عزم مزيّن بودند و ارادۀ معطوف به عمل آنها خالى از هر گونه سستى و تذبذب بود؛ اراده شان بر كار خير بود و عزمشان جزم.
در وفاى به عزم مشهور بودند و براى تمام اعمالى كه متعهد شده بودند در آينده انجام دهند، هيچ كم نگذاشتند: مصداق آيۀ شريفۀ ٢٣ سورۀ احزاب مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا.
اعمالشان به گونه اى بود كه در رفتار ظاهريشان اثرى برخلاف آنچهدر باطن داشتند مشاهده نشد. آنها براى تمجيدگويى ديگران گام برنمى‌داشتند و دوست نداشتند به مصداق آيۀ شريفۀ ١٨٨ سورۀ آلعمران لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْيَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ، به خاطر كارىكه تمام نكرده اند ستايش شوند.
آنها در ايمانشان صادق بودند و توكلشان بر خدا حقيقى بود و ازصميم دل خرسند به رضاى او بودند و در زهد نمونه شدند و ترس واميدشان به خدا به حد كمال رسيده بود: مصداق آيۀ شريفۀ ١٥ سورۀحجرات إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوابِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ.
براثر همين صدق، دلى لطيف و خردى درست پيدا كرده بودند كه آنهارا از ضعف در تصميم و كاستى در عمل مصون مى كرد. نتيجۀ تلاشصادقانه و فداكارى آنها، بدون استثناء اصلاح وضع خود و مفاسدجامعه بود.
امروز در گام دوم انقلاب بيش از هر زمان ديگر ما نيازمند راستى ودرستى و مبارزۀ جانانه با نفاق و عوامل و آثار آنيم.
از خداى شنوا و بينا مسئلت مى كنيم به فضل و كَرَمش ، توفيق آن رانصيبمان فرمايد.
